مصاحبه با مهری مهرنیا در آسایشگاه سالمندان
مهری مهرنیا می‌گوید: «هیچ‌کس سراغمون نمی‌یاد و نمی‌پرسند زنده‌ایم یا مرده.» 
او از خانواده‌اش، همسر و فرزندانش که درگذشته‌اند، یاد می‌کند و تنها از برادرزاده‌ای که او به هم به دنبال زندگی خودش است، نام برد.
این بازیگر پیشکسوت از خانه‌اش هم یاد می‌کند: «هیچ‌جا خونه‌ی خود آدم نمی‌شه؛ اما به من گفتن برای خرج مریضی، اونو فروختن.»
مهرنیا گلایه‌مند است از این‌که هیچ یک از بازیگران و مسؤولین سراغی از او نمی‌گیرند و ادامه می‌دهد: تا سر پایی و می‌توانی کاری انجام بدهی، همه مریدت هستند و همه تو را می‌خواهند، اما وقتی از دست و پا افتادی، دیگر هیچ‌کس نگاهت هم نمی‌کند.
وی که سابقه بازی در بیش از 60 فیلم و گرفتن سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش دوم برای بازی در فیلم «تنوره دیو» از چهارمین جشنواره فیلم فجر را دارد، می‌گوید: خیلی وقت‌ها دلم تنگ شده کارهایم را ببینم و یا حتی کارهای دیگران را؛ اما نمی‌شود و حتی آخرین فیلم خودم «ازدواج به سبک ایرانی» را هم فقط اوایلش را دیدم.
او ادامه می‌دهد: وقتی الان کسی نیست که حالم را بپرسد، چرا باید از گذشته‌ام راضی باشم؟!
مهرنیا در ادامه سخنانش از پرسنل آسایشگاه و همچنین نوجوانی به نام "سامان" به‌خاطر رسیدگی به او تشکر می‌کند.
به گزارش ایسنا، آبان ماه سال 85 بود که گروه تئاتر نمایش «دنیای زنها»، جشن تولد 90سالگی او را گرفتند. اما می‌گوید: در شناسنامه 1306 خورده است؛ اما کمتر هستم. وقتی بچه بودم، می‌خواستند عقدم کنند و من قبول نمی‌کردم. مرا به دفتر ثبت اسناد بردند و سنم را زیاد کردند.
مهرنیا گله‌مند است از بازیگری که از مسؤولان آسایشگاه خواسته تا مراجعه‌کننده‌ها برای دیدار او نامه داشته باشد و تاکید می‌کند: کدامتان سراغ ما آمدید، که حالا دستور هم می‌دهید؟!
از جمله آثار مهری مهرنیا می‌توان به «خشت و آینه»، «آرامش در حضور دیگران»، «شازده احتجاب»، «هیولای درون»، «اتوبوس»، «دزد و نویسنده»، «جهیزیه برای رباب»، «خارج از محدوده»، «تنوره دیو»، «مسافران مهتاب»، «روز باشکوه»، «زمان از دست رفته»، «دمرل»، «روسری آبی»، «کلاه قرمزی و پسر خاله» و «ازدواج به سبک ایرانی» اشاره کرد.
